Poczta i krówki

Zdarzyło mi się dzisiaj coś zabawnego.
Po pracy poszłam sobie spokojnie na pocztę, ponieważ przed wyjazdem na wakacje musiałam odesłać do sklepu nietrafiony zakup. Oczywiście był to stanik - zamówiłam słynne krówki, ale niestety nie trafiłam z rozmiarem, a na wymianę już nie ma, co sprawia mi dużą przykrość. W każdym razie, krówki zapakowane w pudełko i zaadresowane trafiły w końcu do rąk Pani w Okienku. Pech chciał, że zapragnęłam je wysłać jako list...
- Ja pani tego nie przyjmę - poinformowała Pani w Okienku.
- Dlaczego? - Nie przeczuwałam jeszcze nadciągającej awantury. Pani zasugerowała, że rozmiar pudełka jest za duży. Wyprowadziłam ją z błędu. Ale to był dopiero początek.
- Ale ja i tak nie przyjmę pani tej paczki - oznajmiła Pani w Okienku.
- Ale dlaczego? - Tym razem nieco się zdziwiłam.
- Niech mi pani pokaże tę paczkę - rzekła Pani pobłażliwym tonem. Wzięła biedny, mały pakunek do ręki, a następnie... zamachnęła się i dość mocno uderzyła pudełko pięścią. Pudełko oczywiście źle to zniosło. - No i widzi pani? Źle zapakowane! Ja tego nie przyjmę - usłyszałam.
Przyznam, że na dłuższą chwilę odjęło mi mowę.
Całą sytuację, po jakichś dziesięciu minutach coraz komiczniejszej sprzeczki (- Pani to przepakuje w kopertę! - Ale to musi być wysłane w pudełku... - Ja tego w tym pudełku nie przyjmę! - W takim razie może macie państwo taśmę klejącą, to skleję to mocniej? - Pani to przepakuje w kopertę!), załagodził pan z drugiego okienka, który bez zbędnego gadania posklejał z powrotem moją paczkę. Wysyłka przebiegła pomyślnie. Ale obawiam się, że osiągnęłam limit absurdu na ten tydzień.